تفاوت کفش ایمنی و کوهنوردی
پا به عنوان قلب دوم شما یکی از مهمترین اندام های بدن است، پس انتخاب کفش درست مخصوصا هنگام ورزش و فعالیت بدنی یا انجام کارهای پر خطری مثل کارهای ساختمانی اهمییت زیادی دارد. یکی از فاکتورهایی که به شما در انتخاب کفش مناسب کمک میکند، دانستن ویژگی های هر کفش و تفاوت های آن ها است. در این مقاله به برسی تفاوت های کفش های ایمنی و کوهنوردی و ویژگی هایشان میپردازیم. کفش ایمنی کفشی است که از پای شما در برابر خطرات ناشی از کارهای پرخطر محافظت میکند و کفش کوهنوردی کفشی است که به پای شما راحتی کافی برای لذت بردن از مسیر یک صعود را میدهد.برای هر فعالییت شما باید کفش مناسب آن کار را انتخاب کنید مثلا شما نمیتوانید با کفش راحتی کوهنوردی کنید.
کفش کوهنوردی چیست؟
وقتی صحبت از کوهنوردی میشود اولین تصویری که در ذهن ایجاد میشود سطوح ناهموار و پستی و بلندی های مسیر صعود است. پس اگر بخواهیم تعریفی برای کفش کوهنوردی بیان کنیم میتوانیم بگوییم کفشی است که مناسب طی کردن مسیر های ناهموار کوه هاست. مهمترین ویژگی کفش های کوهنوردی مقاومت آن ها در برابر لغزش است که کمک میکند صعود لذت بخش شما به یک سقوط دلخراش ختم نشود. علاوه بر این، کفش شما باید وزن متعادلی داشته باشد یعنی نه به اندازه ای سنگین باشد که انرژی زیادی از شما بگیرد و نه آنقدر سبک باشد که تعادلتان را مختل کند.
یک ویژگی مهم دیگر این کفش ها جنس آن هاست. برای دوختن کفش های کوهنوردی از چرم یا انواع پارچه ها استفاده میشود این رویه علاوه بر ضد آب بودن و ضد باد بودن تهویه مناسبی هم دارد تا گرمای حاصل از تعریق را در داخل پا حفظ نکند و از خیس شدن پای شما جلوگیری کند تا احساس راحتی بیشتری داشته باشید.
مسیر های مختلف کوهنوردی ویژگی های متفاوتی دارند که انتخاب نوع درست کفش براساس مسیر پیمایش و فصل پیمایش شما باید انجام شود. تفاوت های بین انواع کفش های کوهنوردی برای سازگاری با انواع شرایط محیطی است. یعنی کفشی که شما انتخاب میکنید باید زیره مناسبی برای دمای محیط و جنس مسیر پیمایش شما داشته باشد. برای مثال زیره کفش های هیمالیا نوردی با زیره کفش هایی که برای صعود های سبک مناسب هستند فرق دارد.
کفش های کوهنوردی ساقه بلندی دارند تا از مچ پای شما در برابر پیچ خوردن محافظت کنند. جنس رویه آن ها حتما باید ضد آب باشد تا در شرایط بارانی کار برای شما سخت نشود. حتی بعضی از کفش ها روی دولایه ای دارند که یک لایه مثل جوراب عمل میکند و شما میتوانید در هنگام استراحت رویه بالایی را جدا کنید، کار اصلی این رویه جلوگیری از نفوذ رطوبت است.
در حالت کلی مهم ترین وظیفه کفش کوهنوردی حفاظت از مچ و کف پای شما در برابر لغزش های مسیر، سنگریزه ها و ضربه های وارد شده به پای شماست تا سلامت پا تضمین شود. در انتخاب کفش کوهنوردی مناسب به جنس زیره، ساقه مناسب برای حفاظت از مچ پایتان ، تهویه مناسب کفش و همچنین گرم بودن و منعطف بودن آن دقت کنید.
کفش ایمنی چیست؟
تفاوت کفش ایمنی و کوهنوردی
کفش ایمنی حاصل انقلاب صنعتی در فرانسه و جنبش های کارگری در آن زمان است. نتیجه این جنبش ها که برای حفاظت از سلامت کارگران بود،در نتیجه تجهیزات ایمنی مثل کفش ها و دستکش های ایمنی ایجاد شدند تا از ایمن بودن کارکنان در محیط کار اطمینان حاصل شود. کفش های ایمنی در ابتدا رویه های فلزی داشتند که از پای سربازان در برابر انفجار محافظت میکرد. و در طول زمان کفش های متنوعی با توجه به نیاز جامعه کار طراحی شدند. امروزه جنس این کفش ها چرمی است که علاوه بر فساد ناپذیری، مقاومت بیشتری هم دارند. وزن این کفش ها معمولا از کفش های معمولی بیشتر است تا تعادل و امنیت هنگام کار حفظ شود.
کفش های ایمنی باید ویژگی هایی داشته باشند که در شرایط کارگاهی ریسک آسیب را به حداقل برسانند. به عنوان مثال باید در برابر جریان الکتریکی یا حرارت عایق باشند. از پا و انگشتان در برابر ضربات ناشی از ابزارها محافظت کنند. وزن مناسبی داشته باشند تا تعادل شخص را هنگام کار حفظ کنند. و همچنین ضد بو و آنتی باکتریال باشد تا برای استفاده های طولانی مدت مناسب باشد. حتی بعضی از این کفش ها رویه ای دارند که از پا در برابر کار با اسید و انواع مواد شیمیایی محافظت میکند.
انواع مختلفی از کفش های ایمنی وجود دارد که در کار های مختلف مورد استفاده قرار میگیرید و با توجه به نوع کاری که شما انجام میدهید انتخاب میشوند. اما ویژگی کلی این کفش ها ضد ضربه بودن و مقاوم بودن آن ها در برابر خطرات محیط کار است. کفش ایمنی باید از ویژگی های استاندارد پیروی کند در غیر این صورت نه تنها از خطرات احتمالی محیط کار پیشگیری نمیکند بلکه خود کفش نیز آسیبب های جدی به پای شما وارد میکند.
کفش های ایمنی باید زیره راحتی داشته باشند تا کارکنان هنگام کار احساس خستگی نکنند و مثل کفش های کوهنوردی باید از تعریق پا جلوگیری کنند و تهویه مناسبی داشته باشند. وزن مناسب یکی از فاکتورهایی است که استاندارد بودن کفش را تعیین میکند وزن این کفش ها حدود ۴ الی ۵ کیلوگرم است و اگر طراحی و تولید آن ها استاندارد نباشد علاوه بر ایجاد احساس خستگی آسیب زیادی به کمر و سیستم اسکلتی وارد میکنند. این کفش ها همچنین باید دوام و طول عمر بالایی داشته باشند تا در محیط های کاری زود خراب نشوند.
یکی از فاکتور های مهم در انتخاب کفش ایمنی رنگ این کفش هاست مثلا در کارخانه ها از کفش های ایمنی سفید استفاده میشود تا از رعایت بهداشت در این محیط ها اطمینان حاصل شود اما در محیط های کارگاهی رنگ های خاکستری ترجیح داده میشود.تا فرد آلودگی های محیط را دیده و از آن ها اجتناب کند.مهم ترین فاکتور انتخاب کفش های ایمنی استاندارد بودن آن هاست. علاوه بر آن کفشی که انتخاب میکنید باید سازگار با محیط کار شما و آسیب های احتمالی ناشی از استفاده از مواد یا ابزار های پرخطری باشد که کارکنان استفاده میکنند مثلا اگر در محیطی با احتمال آتش سوزی و گرمای بالا کار میکنید بهتر است از کفش های ضد حریق استفاده کنید.
تفاوت کفش ایمنی و کوهنوردی
ویژگی مشترک این دو نوع کفش حفاظت از پای شماست اما هرکدام در برابر موارد متفاوتی از پای شما محفاظت میکنند مثلا کفش های کوهنوردی با زیره های عاجی شکل خود جلوی لغزش را میگیرند و کفش های ایمنی زیره مقاوم به سایش، حرارت و جریان الکتریکی دارند یا رویه کفش های ایمنی از پا در برابر مواد شیمیایی محافظت میکنند و رویه کفش های کوهنوردی چنین خاصیتی ندارند.
کفش های ایمنی نوک فولادی دارند که از انگشت شما در برابر افتادن ابزار جلوگیری کنند اما وظیفه کفش کوهنوردی حفاظت از مچ پای شما در برابر لغزش های احتمالی است به همین دلیل ساقه کفش های کوهنوردی برخلاف کفش های ایمنی بلند است. کفش های کوهنوردی انعطاف پذیری بیشتری نسبت به کفش های ایمنی دارند تا در کوهنوردی راحتی کافی را به کوهنورد بدهند.یکی از تفاوتهای اساسی کفش های کوهنوردی و ایمنی قیمت آن ها است . کفش های کوهنوردی به علت استفاده از مواد پیشرفته تر و پلیمر های ویژه قیمت بیشتری دارند و از طرفی کفش های ایمنی به علت ضرورت استفاده در کارگاه ها قیمت مناسبی تری دارند.